Dinsdag 30 april werd je mij afgenomen, mijn lieve, mooie, kleine meisje.
Veel te jong, nog maar een jaar en een maand oud, en toch al afscheid moeten nemen. Ik had gehoopt toch iets langer van je mogen te genieten...
Ik weet nog goed de dag dat je bij me kwam, tijdens de exo in Houten. Ik zat midden in een van de moeilijkste perioden van mijn leven, en jij was er daar voor mij. Met je knuffeltjes, je likjes en je schattige snoet. Jij wist een glimlach op mijn gezicht te toveren en mijn leven weer een beetje kleur te geven.
De week erna was jouw eerste beurs, Beestjes en Baasjes. Emily had een stoffen treintje mee en ik kocht het voor je. 3 dagen lang heb je vanuit je veilige, stoffen huisje die vreemde omgeving bekeken en sindsdien was jij DE rat om mee te nemen naar beurzen. Met je overmatig groot knuffelbaarheidsgehalte en je kennis over het hanteren van mensen.
Je ging overal met me mee, je was echt meer dan een rat voor me. Maar uiteraard had je wel alles wat een rat nodig had. Een giga kooi, veel speelgoed, lekker eten en uiteraard heel veel vriendinnetjes. Eerst had je enkel Jane, maar daarna kwamen Lara en Lisa en al snel volgde een heuse groep waar jij de baas bij was. Mijn knappe alfa dame.
Na Keera's aankomst was zij duidelijk jouw beste vriendin. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Keera qua gedrag bijna een evenbeeld van je is geworden. Je was haar grote voorbeeld, ze volgde je overal. Het was dan ook duidelijk hoeveel verdriet ze had na jouw vertrek..
In september kreeg je dan ook je eerste en laatste nestje. Ik wou baby Jenna's, en ik kreeg ze. Aiki en Anais bleven hier wonen en missen je nu verschrikkelijk. Ze verwachten beiden een nest. Het doet pijn te weten dat je dat niet meer zult meemaken..
En na een jaar, de dag na de Exo in Gent, leek het niet goed met je te gaan. Je sprong dan wel vrolijk in m'n armen bij aankomst, maar je lichaam zag er minder vrolijk uit. Je kampte met een baarmoederprolabs, dus belde ik meteen dierenarts Ken op. Hij gaf me de inlichting over hoe ik dit kon oplossen, maar het werkte niet. Maandagmiddag werd je in de praktijk verwacht, met het idee dat alles goed zou komen..
Maar niets kwam goed.. De prolabs werd niet, zoals verwacht, door een baarmoederontsteking veroorzaakt. Maar door een tumor. De tranen stroomden al sinds de voorgaande avond over m'n gezicht, maar nu moest ik die verschrikkelijke keuze maken. De keuze je te opereren, maar je te laten slapen als het niet verholpen kon worden.
En dat werd het ook.. Dinsdagochtend kreeg ik te horen dat je hele baarmoeder en darmen overgenomen waren door die vreselijke tumor, en dat ik je niet meer zou kunnen ophalen.
Lieve lieve meid, ik hoop de juiste keuzes gemaakt te hebben.
En vergeet niet, door mij wordt je nooit vergeten <3 Mijn Jenna <3 Slaapzacht, lieve rat.