Dinsdag heb ik mijn ventje laten inslapen.
De achterhandverlamming was te erg geworden en moest het arme ding zelf voeren en water geven.
Het is de beste keuze geweest.
Hij was altijd zo'n gigantische rat en op het einde was hij een zielig hoopje botten met niet-werkende pootjes.
Ik heb hem zijn laatste dagen nog lekker verwend en geknuffeld, meer kon ik niet doen voor deze lieverd.